دفتری نو آغاز میشود. بنام خالق هستی می گشایم. بندگان فرهیخته خداوندی که بدان اهتمام ورزیدند، چه به عنوان نویسندگان، چه به عنوان داوران؛ باشد که مراتب تقدیر و تشکر ما را بپذیرند. خوانندگان گرامی را نیز سپاس می گذاریم . از یک یک آنان می خواهیم که در شماره های بعد نیز همراه و هم اندیشه ما باشند. نظراتشان را در ارتقاء این دفتر ارج می نهیم. مقالات بسیاری آمد . تعدادی گزیده شد که هر یک نمادی از توسعه دانش فرهنگ و ارتباطات است. بر اساس قرارمان در هر شماره یکی از آنان را به رشته تحریر می نهیم و این بار بحث از تمایز گفتمانی تبلیغات در "رسانهی ملی" و "شبکه جِم" خواهد بود. سه برهه را می توان در تاریخ تمدن تمییز داد: مرحله "خوشه چینی" و "گله های انسانی"؛ دورانی که در آن انسانها مطیع طبیعت بودند، در غارها پناه می جستند. زمانیکه مواهب طبیعت در یک منطقه پایان می یافت، گله وار به نقاط دیگر مهمان می شدند. در این مرحله راهبرانسانها غرایز آنان بود. با جمع شدن انسانها و اسکان اولیه ، پدیده ای دیگر تولد یافت، آنرا فرهنگ خواندند. زبان، خط و همه مواهب دیگر پدید آمدند و غریزه ها مهار شدند. روابط انسانها انتظام یافت و آرام آرام جلوه های از تمدن آغاز گردید. لیک؛ همان مائده رهایی بخش نیز به استبداد راه برد، فردیت اولیه سقوط کرد و به زوال کشیده شد، سنتها پدید آمدند و انسانها را متقاد خود ساختند. خون بس نمادی از این استبداد فرهنگی است. پیدایی هیومنیسم، اندیشه های روشنگری در قرون 18 و 19، انسانها را از خاکدان تاریخ رها ساخت. بعد از این هر فرد اصالت یافت. لیک آن نیز به راهی تفریدی رفت. پیدایی فردیت افراطی به غولسازی فردی انجامید و شیرازه ها گسسته شد. از جمله در خانواده. به نوعی بازگشت به دوران نخست پیش آمد. نویسندگان اثر بر این اندیشهاند که شبکه هایی چون "جِم " به غریزه گرایی راه یافتند. تبلیغات مظهر آنست. اسارت زنان در بند سرمایه و پول از جمله آثار آن است. سودازدگی، لذتگرایی، اروتیسم همگی از این بازگشت خبر می دهند. نویسندگان اثر زنگ هشداری را به صدا درمی آورند تا انسانها را از ورطه ی نابودی فرهنگ رهایی بخشند، و راهی بسوی اعتدال بین فرهنگ، سنتها و فردیت بگشایند. باقر ساروخانی - اسفند ۱۴۰۰
)